اگر کسی قصدش جلب رضایت خداوند است چرا بجای اینگونه ریخت و پاشها،همین مخارج را صرف ضعیفان نمی کند؟ چرا بجای آبروخری و مهمانی دادن به پولداران فامیل، اقوام کم درآمدش را میهمان نمی کند؟

یکی از آداب ارجمند ماه رمضان انفاق است، البته در این مورد نیز مانند دیگر اعمال آنچه بیشترین اهمیت را دارد اخلاص در عمل است و بر کسی که می خواهد این عمل را بجا آورد لازم است بکوشد که قصد او تنها و تنها خشنودی خداوند باشد؛ مگر نه این است که این ماه بندگان به میهمانی خدا می روند و خداوند خود میزبانی را بر عهده می گیرد پس مبادا در این کار قصد خودنمایی، ریا و شهرت طلبی باشد. حال کسی که می خواهد در راه خدا و در جهت رضایت او افطاری بدهد و انفاق کند باید چگونه این ادب را انجام دهد؟

ثواب افطاری یا عقوبت اسراف

انـفـاق علاوه بر اینکه تأثیر زیادى در اقتصاد جامعه ، فقرزدایى و ثوابهاى فراوان دنیوى و اخـروى دارد، آثـار مـهـمـّى در تـحـکـیم اخلاق و روابط اجتماعى مى گذارد اما باید انفاق در جای مناسب آن صورت گیرد افطاری دادن به ثروتمندان ،ریخت و پاشهای زیاد و اسراف نه تنها ثوابی در پی ندارد بلکه عقوبت الهی را نیز به دنبال دارد؛ وقتی در گوشه و کنار شهرمان کسانی هستند که با حداقل درآمد زندگی می کنند و با اندک غذایی سحری می خورند و افطارشان نیز همینگونه است حقیقتاً جای افطاری دادن های پر زرق و برق و اسراف نیست،و به راستی چه نیکو سخن گفت امیرالمۆمنین علی بن ابیطالب(علیه السلام) :"آفَةُ الْجُودِ اَلتَّبْذیرُ"(1) تبذیر و زیاده روى،آفت بخشش است. اگر کسی قصدش جلب رضایت خداوند است چرا بجای اینگونه ریخت و پاشها،همین مخارج را صرف ضعیفان نمی کند؟ چرا بجای آبروخری و مهمانی دادن به پولداران فامیل، اقوام کم درآمدش را میهمان نمی کند؟